Merhaba
Sizleri sıkıca kucaklıyor, içimdeki devrimci coşku ve hiç bitmeyen umudumla selamlıyorum. Nasılsınız? Dışarıdakiler nasıl, diye sormayacağım. Çünkü sizler müthiş insanlarsınız! Burada özel günler (1 Mayıs gibi) etkinlikler ve anmalarla geçiyor. Saat şimdi 12.00 oldu. Zindanlardan yükselen o tek tip ses, hiç bitmiyor.
"Seni anlatabilmek seni
İyi çocuklara, kahramanlara
Seni anlatabilmek seni
Namussuza, halden bilmeze, kahbe yalana
Seni bağırabilsem seni
Dipsiz kuyulara
Akan yıldıza
Bir kibrit çöpüne varana
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne"
Ahmet Arif
Pırıl pırıl bir 13 Mart sabahı kuş cıvıltıları ile açıyorum gözlerimi. Sonunda bu köhne gecekondunun bir faydasını görecek, bahar keyfini doya doya yaşayacaktım. Pencereyi açıyorum, mis gibi orman kokusu. Kuşlar ötüşüyor, bahçedeki ağaçlar da çiçek açmış. Dalıp gidiyorum hayallere. Telefon çalıyor, yoldaş arıyor.
Duvarlar yoksulun matbaasıdır derler. Duvarlara yazılan sözler belli bir bilinci ifade eder. Bu matbaa da artık sıkça gördüğümüz “Kapitalizm öldürür, kapitalizmi öldürün!” sloganı yoksulların kapitalizme dair edindiği bir bilinç düzeyini de gösteriyor.
Gebze OSB’de faaliyetini sürdüren Türkiye'nin tanınmış kozmetik tekellerinden Flormar'da işçi kıyımı sürüyor.
İzmir 1 Mayıs'ının ve diğer illerdeki 1 Mayıs'ların, birer kutlama havasında geçtiğini söyleyebiliriz. Gören Küba 1 Mayıs'ı sanacak. Dert tasa yok. Devrim olmuş. Tamam, yoksulluk var ama en azından sömürü yok. Toplum huzur içerisinde. Gidip şöyle hakkıyla bir halay çekelim, konser dinleyelim havası hâkim.
Emre Bora yoldaş için çok şey söylenebilir, çok şey yazılabilir; ama onun en belirgin yanı, hiç kuşku yok, mütevazi oluşuydu. Her hareketinde, her davranışında onun bu özelliğini gözlemleyebilirdiniz. En ağır işleri, hiç gocunmadan, büyük bir mütevazilikle yapardı yoldaş; işi bitirdikten sonra da "bunu ben yaptım" diye övünmezdi. İş ne olursa olsun, yapılması gerekiyor mu, gerisini sorgulamazdı.