Haber

Cumartesi Anneleri / İnsanları, 998'inci haftasında 30 yıl önce gözaltına alınan ve bir daha haber alınamayan Halil ve Kasım Alpsoy için Galatasaray Meydanı'ndaydı.

Cumartesi Anneleri / İnsanları bugün gözaltında kaybedilen yakınlarını ararken hayatını kaybeden annelerin fotoğraflarıyla Galatasaray Meydanı'ndaydı.

İHD İstanbul Şubesi Gözaltında Kayıplara Karşı Komisyon üyesi Sebla Arcan, yarın (12 Mayıs) Anneler Günü olduğunu hatırlattı.

Arcan “Yarın Anneler Günü, elimizde gözaltında kaybedilen evlatlarından bir haber alamadan hayatlarını kaybeden annelerimizin fotoğraflarını taşıyoruz. On kişi sınırlaması olduğu için bu fotoğrafları taşıyamamanın üzüntüsü içindeyiz” diyerek gözaltında kaybedilen yakınlarını arama mücadelesi verirken yaşamını yitiren anneleri andı.

“Anneler Günü’nde Cumartesi Anneleri’ni Unutmayın”

AnCumartesineleri/İnsanları, bugünkü eylemde 1994’te gözaltında kaybedilen Halil ve Kasım Alpsoy’un dosyalarındaki cezasızlığa dikkat çekti. Haftanın açıklamasını okuyan Arcan, şöyle dedi: “Yarın Anneler Günü. Yarın Anneler Günü’nü kutlarken Cumartesi Annelerini unutmayın… Bir yandan evlatlarının mezarlarına ulaşmak için ömürlerini tüketirken bir yandan da evlatları her an gelecekmiş gibi giysilerini ütülü, hemen uzanacaklarmış gibi yataklarını temiz tutan anneleri hatırlayın…

Evlatlarının 50 yıl, 40 yıl, 30 yıl önce olduğu gibi anahtarlarıyla kapıyı açıp “anne ben geldim” diyen seslerini duymayı umut etmekten hiç vazgeçmeyen anneleri hatırlayın… Yarın, Cumartesi Anneleri’ne karşı duyarsızlığınızın son günü olsun…”

“Adalet Aramaktan Vazgeçmeyeceğiz "

Sebla Arcan, Halil ve Kasım Alpsoy’un kaybedilmesi ve dosyalarındaki cezasızlık durumunu ise şöyle aktardı;

37 yaşındaki Halil Alpsoy, 12 Mayıs 1994 gecesi eşi ve 40 günlük bebeğiyle birlikte akraba ziyaretinden dönüyordu. İstanbul Kanarya’daki evinin önünde bekleyen polisler tarafından gözaltına alındı. Eşi itiraz edip bağırıp yardım istediğinde, kimliklerini gösteren polisler, “Merak etme. Karakola kadar götürüyoruz. Yarım saat sonra gelir.” dediler. Beyaz Toros araçla götürülen Halil Alpsoy bir daha evine dönemedi. 18 gün sonra, işkenceden tanınmaz hale gelmiş bedeni, İstanbul’a 530 km uzaklıktaki Kırıkkale’de ormanlık bir alanda bulundu.

Üzerinde kimliğini belirlemeye yarayacak hiçbir şey yoktu. Halil’in gözaltındayken ceketinin astarına gizlice yazdığı anlaşılan evinin telefon numarası, onun cansız bedeninin bulunmasını sağlamıştı. Kardeşleri, tanınmaz hale gelmiş Halil’i, elindeki çocukluktan kalma izden teşhis edebildi.

Halil Alpsoy'un gözaltına alınmasından bir hafta sonra, 18 Mayıs 1994 günü sabaha karşı polisler, amcasının oğlu Kasım Alpsoy’un Adana’daki evine baskın yaptı. Uzun menzilli silah taşıyan çelik yelekli, maskeli polisler, 30 yaşındaki Kasım Alpsoy’u gözaltına aldı. Seyhan İlçe Jandarma Komutanlığı’na götürülen Alpsoy, burada içinde istihbaratçıların da bulunduğu bir ekip tarafından sorgulandı.

Gözaltına alındığı günün akşamı Kasım Alpsoy’u serbest bırakıp kimliğine el koydular. “Yarın gel. Kimliğini al!” dediler. Eve döndüğünde işkenceden perişan haldeydi. Ertesi gün, kimliğini almak üzere bir akrabasıyla birlikte Seyhan İlçe Jandarma Komutanlığı’na gitti. Akrabası tüm gün kapıda bekledi, ancak Kasım Alpsoy girdiği o binadan bir daha çıkamadı.

Ailelerinin tüm girişimlerine rağmen, 30 yıldır Devletin yetkili makamları onların akıbetlerini açığa çıkaracak, sorumluları tespit ederek, cezalandırılmalarını sağlayacak araştırma ve soruşturmalar yapmadı.

Bir kez daha adli makamları, Halil ve Kasım Alpsoy’un gözaltında kaybedilmesi ile ilgili olarak adil, tarafsız ve etkin bir soruşturma başlatmak için göreve çağıran Arcan "Kaç yıl geçerse geçsin Halil ve Kasım Alpsoy için, tüm kayıplarımız için adalet istemekten, devletin evrensel hukuk normları içinde hareket etmek zorunda olduğunu hatırlatmaktan vazgeçmeyeceğiz" dedi.

"Ölene Kadar Eşimin Hesabını Soracağım"

Kasım Alpsoy’un eşi Leyla Alpsoy Kürtçe yaptığı konuşmasında şunları söyledi:

“Suçu neydi? Eşimin suçu varsa yargılansaydı. Beş çocuğum var halen soruyorlar, babamız nerede? Ben onlara ne yanıt vereyim, bilmiyorum. Eşimin mezarı yok. Bayramlarda çiçek bırakacağımız bir mezarımız yok. Bizim suçumuz neydi? Ben yaşadığım sürece bunun hesabını soracağım. Ben ölsem de çocuklarım var. Neden bugün bu demirleri buraya koydular. Bu demirleri buradan çeksinler biz o meydanda oturalım. Ben ölene kadar eşimin hesabını soracağım” dedi.

“Çocuklarını Ararken Hayatını Kaybeden Annelerimiz Var”

Cumartesi Anneleri/İnsanları, kayıplarını ararken yaşamını yitiren anneleri hatırlattı “Unutmadınız, unutmayacağız, affetmeniz affetmeyeceğiz. Bizim için Anneler Günü yok. Bu bariyerleri koyanlar utansın. Annelerine çiçek verirken utansın. Evlatlarını kaybettikten sonra mücadele eden ve hayatını kaybeden anneler için devletten mezar alacaklısı olan annelerimiz için karanfillerimizi bırakıyoruz.”

Karanfiller, Galatasaray Meydanı'a bu kez hayatını kaybeden Cumartesi Anneleri için bırakıldı.