Havana'nın Devrim Meydanı bu Pazar, üç yıldır olmadığı kadar güzel görünüyordu. Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte binlerce Havanalı, coğrafyamızın dört bir yanından Kübalı ve diğer enlemlerden dostlar, José Martí'nin dev büstünün önünde birer birer geçit töreni yaptılar. Hepsinde her boyutta Küba bayrağı, “Küba Yaşıyor ve Çalışıyor”, “Evet, yapabiliriz” yazan tabelalar ya da Fidel, Raúl ve Başkan Miguel Díaz-Canel'in resimleri vardı.

Küba, Uluslararası İşçi Günü'nü kutlamanın getirdiği neşeyi ve yaratıcılığı özledi. Yerel saatle sabah 06.00'da, kalabalık, Plaza yakınlarındaki bir Havana binasının 15. katından küçük kafalar denizi gibi görünüyordu.

Devasa bir Küba bayrağı, bir diğeri Küba Ulusal kahramanı José Martí'nin yüzü ve bir diğeri eşcinsel gururu renklerine sahip bir bayrak, tepelerden göze çarpıyordu.

1 Mayıs, Fidel Castro'nun 60 yıl önce tarihin anısına tanımladığı gibi Kübalılar içindir: “Bugün işçi sınıfının coşkusu ve çok sayıdaki birlikteliği, adamızın güzel gerçekliği, Kübalıların savaşın ilk ışığıyla sevinçle uyanması anlamına geliyor. Şafak. Tüm fabrikalar anma törenine sirenlerini ıslık çalarak başlıyor ve tüm işçiler harekete geçerek bu günü yıllar geçtikçe daha da güzelleştirmek için kendilerini hazırlıyorlar.”

Yürüyüş yapılmadan önce Ismael Francisco, Irene Perez, Andy Jorge Blanco gibi büyük Kübalı foto muhabirlerinin çektiği fotoğraflar sosyal ağlarda dolaşmaya başladı. Babalarının omuzlarında insan denizinde ilerleyen küçük bir çocuğun sevincini ölümsüzleştirmeyi başardılar; göğsünde Küba bayrağı taşıyan bir adamın gururu, yürüyüşü José Martí anıtından birkaç metre ötede izleyen Díaz-Canel ve Raúl Castro'nun duyguları...

Plaza de la Revolución en son 1 Mayıs 2019'da bugünkü kadar kalabalıktı. Birkaç ay sonra Küba ve dünya için her şey değişti. 2020'ler ve 2021'in 1 Mayıs'ı, COVID-19'un ıssız şehirleri, boş meydanları ve doktorları hastanelerde ve tecrit merkezlerinde hayat kurtarmak için savaşmaya zorlamasıyla sosyal medyaya damgasını vurdu.

Bu Pazar, Küba bilim topluluğu ve liderlerimizin çabaları sayesinde farklıydı. Ülke nüfusunun %87,8'i kendi aşılarımızla hastalığa karşı aşılanmıştır. Etkililikleri, ülkenin kaydettiği düşük bulaşma oranlarına yansıyor, bu da her 1 Mayıs'ta yaptığımız gibi hepimizin Plaza'ya gitmesini mümkün kıldı, bu sefer hepimiz yüz maskeleri takmış olsak bile, benzeri görülmemiş bir şey.

Dünya bir kez daha Küba'da Uluslararası İşçi Bayramı için düzenlenen geçit törenine, Küba halkının bir kez daha böylesine büyük bir birlik ifadesiyle ortaya çıkıp, şirket medyasında her gün ortaya çıkan mitleri, özellikle de mitleri ortadan kaldırabileceğini şaşkınlıkla izledi. ABD'den görüyoruz.

Konuştuğum birçok Kübalı arkadaşım ve meslektaşım, yürüyüşün beklediklerinden daha büyük olduğunu söyledi. Ve birçoğu mukavva üzerinde ev yapımı işaretlerle çıktı. Yürüyüşün ana temaları, Küba'nın herkese eşit olarak sunulan sağlık sistemini ve her boyutta ve üründe ekonomik endüstrilerin gelişimini onurlandırmaktı.

Bu arada, diğer ülkelerde insanlar, şirket patronlarının açgözlülüğünden korunmak için iş kanunlarının eksikliğinden duydukları hoşnutsuzluğu ifade etmek için sokaklara döküldü. Ancak Küba'daki yürüyüşlerin daha çok sosyalist ada ulusunun planlarını destekleyen büyük bir partiye benzediğini söylemeliyim. Küba'nın Mayıs ayı etkinliğine ABD dahil 60 ülkeden 200'ün üzerinde kuruluş katıldı.

Fidel'in 60 yıl önce söylediği sözler hâlâ geçerli: “Bugün yaşananlar bir ülkenin politikasını belirlemeye hizmet ediyor. Birçok ülkede işçiler eziliyor ve en şiddetli sömürünün kurbanı oluyorlar ve 1 Mayıs'ta bile toplanamıyorlar.”

Nitekim, 50'li yıllarda ülkemizin Fulgencio Batista diktatörlüğü altında yaşadığı yedi yıl boyunca, 1 Mayıs'ta işçilerin sokağa çıkmalarına izin verilmedi; işçi sınıfı bu olayı gizlice, özel toplantı odalarında anmak zorunda kaldı.

Neyse ki, Küba'nın kaderi 1959'da değişti. Karmaşık bir ekonomik duruma ve benzeri görülmemiş bir uluslararası dezenformasyon kampanyasına dalmış olsak da, ada bugün, gidecek uzun bir yolu olabileceğini, ancak daha iyi bir gelecek için zorlamaya devam etmeye istekli olduğunu gösterdi. ancak birlik olmakla mümkündür.

Çeviri Kolektifi

Resumen-english’de yayınlanan Alejandra Garcia’nın makalesinden çevrilmiştir