Son zamanlarda solu birleştirmek için Kiev’de iki olay gerçekleşti. İlki, Ukrayna Komünist Partisi (Peter Simonenko liderliğindeki KPU) ve Ukrayna İlerici Sosyalist Partisi (Natalia Vitrenko liderliğindeki PSPU)’nin “Sol Muhalefet” koalisyonunun oluşturulmasıydı. İkincisi de, “Sosyal Hareket” partisinin kongresini toplamasıydı.

Bu olaylar birbirine eşit değiller- binlerce üyesiyle KPU ve birkaç yüz üyesiyle PSPU, kendi tarihleri ve dallanmış yapısıyla politik güçler. “Sosyal Haraket” birkaç düzine üyeye sahip. Bununla birlikte, iki yapı da darbenin karşısındaki belirli sol kanat taktiklerinin ve aşırı sağın baskıcı rejimin karekteristik sonuçları açısından önemlidir.

Simonenko-Vitrenko Sol Muhalefeti Şubat 2014 olaylarını açıkça darbe olarak tanımlıyor, Avrupa Birliği ile işbirliği ve IMF tarafından dikte ettirilen politikalar hakkında olumsuz konuşuyorlar. Sol Muhalefet, Minsk anlaşmasının maddelerine güvenirken Donbass’taki savaşın bir an önce bitmesini istiyor.

Aslında Sol Muhalefet, Ukrayna Parlamentosu’nun “komünizm propagandası”nı yasaklayan kanunu çıkarmasını takiben, faaliyetleri illegal olan Komünist Partisi ve İlerici Sosyalist Parti’nin yerüstünde kalabilmek ve faaliyetlerini sürdürmek için bir girişimi. Kısa bir süre önce, KPU yasaklama karşısında yasal bir “örtü” olarak da düşünülen “Sol Yürüyüş” hareketinin oluşumunu duyurmuştu. Açık ki, Komünist Parti liderleri, yakın zamana kadar yasaklamaya inanmadı ve post-Maidan hükümetinin militan anti-komünistliğinin “ciddi olmadığı” umuduna kendilerini kaptırdılar. Şimdi sola karşı aşırı baskı tehditinin, ki Borotba darbeden beri uyarıyordu, bir gerçek olmasıyla Komünist Parti’nin liderliği telaşla yasal alanda kalma fırsatlarını aramaya koyuldu.

Şüphesiz böyle koruyucu yasal yapılanmalar gereklidir ve bunların oluşturulmasını memnuniyetle karşılarız. Bununla birlikte bizim bakış açımıza göre, faşist rejim koşulları altında bunlar sadece direnişin illegal yapıları yanında varolmalı, işlerin legal kısmı illegale tabi olmalıdır. Komünist Parti örneğinde, bu onların kendi programlarının en önemli bölümünden vazgeçmek anlamına gelse bile, her ne pahasına olursa olsun kamusal alanda kalmak için burjuva devletin yapısına çok derinlemesine entegre olmuş yozlaşmış liderlerin girişimiyle ilgileniyoruz.

2014 kış-bahar krizinde Komünist Parti liderleri pasif, savaşmaya güçleri olmadığını kanıtladılar. Ulusalcılar ve oligarşi yanlıları, neoliberal güçler tarafından yapılan darbe zamanında Komünist Parti grubu, parlamentoda kaldı ve varlığı gerçekte darbecilere “muhalefet” yanılsaması yaratmada yardımcı oldu. Komünist Parti’nin toplum önderleri, güneydeki popüler anti-faşist harekete neredeyse hiç katılmadılar ve Komünist Parti’nin ciddi örgütsel ve finansal kaynakları, “anti-Maidan” denilen güçlerin yanında dengeyi değiştirebileceği bir zamanda, parti yapısı bir kaç istisna dışında pasif kaldı.

Bunun yerine, Komünist Parti’nin liderliği, sadece Donbass’taki halk ayaklanmasını desteklememekle kalmadı aynı zamanda kamuoyunda açıkça halkın yanında yeralan Lugansk ve Donetsk komünistlerini kınadılar. İnanması güç ama, bazı durumlarda, Odesa’daki Sendika Örgütü’nün savunucuları dahil olmak üzere Komünist Partisi’nin faaliyetçileri, “ayrılıkçılık” suçlamasıyla partiden ihraç edildiler.

Parti liderliğinde bir değişiklik olmadan Komünist Parti’nin kontrolü altında hiçbir inisiyatif anti-faşist ve anti-kapitalist mücadelede etkili olamayacaktır.

***
Redstaroverdonbass blogunda 15 Haziran’da yayınlanan ve Greg Butterfield tarafından İngilizceye çevrilen Union Borotba (Struggle) açıklamasından çevrilmiştir.