Depremin 5. dününde (dün) , deprem bölgesinde olan gönüllülerin anlatımlarıdır:

Adıyaman:

Şu an biz lojistik merkezden, Adıyaman Üniversitesi’nin merkezine geldik AFAD arama kurtarmacıları burada diye, maalesef yoklarmış.

Burada başka bir ekip bulduk. Elimize alet edavat geliyor, onları iletmek için geliyoruz buraya. Çünkü arama kurtarma yok. Yani hususi zaman geçsin ve insanlar moloz olarak atılsın diye bekliyorlar burada. Başka bir şey yok.

Arama kurtarma sayısı o kadar düşük ki. Çünkü profesyonel arama kurtarmacı sayısı yok, olanlar da doğru yönlendirilmiyor. Mecbur artık enkazın başına geldiğinde can kurtaramıyorsun. Yani mesela 10 kişi varsa, oradan 1 kişiyi kurtarabiliyorsun. Diğerlerine aynı anda yetişecek bir ekip yok.

Düşünün bakın, hilti taşıyoruz. Hilti yok. Hiltiyi oradan oraya taşıyoruz, yeter ki birileri bir şey yapabilsin diye. Vinç, şu, bu, onları geç, koca koca şeyleri, kuru kuru eldivenlerle uğraşıyoruz... ‘99’da eldivensiz uğraşıyorduk. Şu an tek fark eldivenli uğraşıyoruz. Başka bir farkı yok bunun...

Antakya:

Sabah saatlerinde enkaza başladık. Bir yaşlı bir karı-koca çıkardık, ex olarak çıkardık. Öğleden sonra ses geldiğini söyledi, burada oturan enkaz altında kalanlardan birinin ailesi. Sonra bireysel çalışmaya başladık. Esenyurt’tan arama kurtarma ekibi geldi. Sonra maden işçisi bir arkadaş geldi, sağ olsun, bireysel olarak yardımcı oldu.

Daha sonrasında bir kadın arkadaşı canlı olarak yarım saat önce falan çıkardık. Eşi ex olarak enkaz altında, onu da şu anda çıkartmak üzereyiz.

Kadın 40 ila 50 yaş arasında. Sağlıklı olduğunu düşünüyoruz. Çünkü sağlıklı cevaplar veriyor.