Filistinli sendikalar, tüm emek örgütlerini, “1 Mayıs'ta Filistin'in Kurtuluşuyla Dayanışma İçin” bu çağrıyı imzalamaya ve 2024 1 Mayısını “Filistin Direniş İşçileri Günü” olarak kutlamaya davet ediyor.
17 Nisan günü sabaha karşı saat 04.00'te, ABD’de yüzlerce Colombia Üniversitesi öğrencisi kampüsün ana bahçesinde bir "Gazze Dayanışma Kampı" kurdu. Öğrenciler, Üniversite İsrail'den çekilene kadar burada kalacaklarını duyurdular.
Milli İstihbarat Teşkilatı (MİT), 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı dolayısıyla çocuklardan “güvenlik”, “istihbarat” ve “gizli ajan” kelimelerini resimle ya da mektupla kağıda dökmelerini istedi.
Mücadeleci 10 Sendika bir araya gelerek 1 Mayıs'ta Taksim'de buluşma çağrısında bulundu. Yıllardır işçi ve emekçilere yasaklanan Taksim Meydanı'nı için "Geri alacağız, Taksim bizimdir” denildi.
“Öldürmenin pek çok yolu vardır. Karnına bıçak saplamak, ekmeğini elinden almak, hastalığını iyileştirmemek, kötü koşullarda yaşatmak, ölesiye çalıştırmak, intihara sürüklemek, savaşa yollamak vs... devletimizde bunların pek azı yasaklanmıştır.”...
17 Nisan Sağlıkta Şiddete Karşı Mücadele Günü'nde Antep'te bıçaklı saldırı sonucu yaşamını yitiren Dr. Ersin Arslan ve şiddet nedeniyle yaşamını yitiren sağlık emekçileri anıldı. Sağlıkta dönüşüm programı nedeniyle giderek artan şiddet...
İşçi sınıfının birlik, mücadele ve dayanışma günü olan 1 Mayıs yaklaşıyor. Açlığın, sömürünün, geleceksizliğin giderek arttığı bugünlerde milyonlar işçi, emekçi her gün soluksuz bir yaşam savaşı veriyor.
Getir online alışveriş firmasının taşeron firması Vigo'nun moto kuryelerin ücretlerinin dülürülmesine karşı mücadelesi sürüyor. Vigo'nun moto kuryelerin haklarını gasp etmesine ilişkin süreci ve taleplerini Turizm Eğlence Hizmet İşçileri...
Vigo Moto Kuryeleri ücretlerinin paket başı ücretlerinin gasp edilmesine karşı başlattıkları eylemin 10'uncu gününde Vigo Genel Merkezi'nin bulunduğu Kozyatağı Nida Kule önündeydi.
Avrupa-Akdeniz İnsan Hakları İzleme Merkezi, İsrail işgal ordusunun, dün Gazze Şehri ve kuzey bölgelerinde evlerine dönmeye çalışan binlerce zorla yerinden edilmiş Filistinliyi hedef almasını kınayan bir açıklama yayınladı. Top mermileri ve canlı...
DİSK-AR İşsizlik ve İstihdamın Görünümü Nisan ayı raporu yayınlandı. Buna göre geniş tanımlı işsiz sayısı artıyor. Rapora göre:
İSİG Meclisi, 2024 Mart ayı iş cinayetleri raporunu yayınladı. Buna göre, Ocak ayında 161, Şubat ayında 149, Mart ayında 115… 2024 yılının ilk üç ayında en az 425 işçi hayatını kaybetti.
2024 1 Mayıs Taksim Platformu, Gayrettepe' de bulunan Masquerade Clup önünde iş cinayetlerinde katledilen işçileri anarak, işçi cinayetlerine karşı 1 Mayıs'ta Taksim’e çağrı yaptı.
Covid-19 nedeniyle 13 Nisan 2020'de yaşamını yitiren devrimci işçi, Dev Yapı-İş temsilcisi Hasan Oğuz, Habipler Yayla Mezarlığındaki mezarı başında anıldı.
Cumartesi Anneleri 949. Haftasında 29 yıl önde gözaltında kaybedilen Ali İhsan Dağlı için Galatasaray Meydanı'ndaydı.
Hiç kuşku yok ki devrimci kitleleri harekete geçiren bizzat kapitalist sistemdir. Kapitalist üretim ilişkileri üzerinde yükselen siyasal kurumlardır. Her türlü iradeden bağımsız bu nesnel zorlama olmaksızın hiçbir ajitasyon, hiçbir çağrı, geniş yığınları harekete geçiremez.
Ama bir kez bu nesnellik geniş yığınları her gün daha derin kaygılara sürüklüyor, yaşam daha çekilmez hale getiriyorsa, hiçbir güç emekçi yığınları kendi kabuğunda yaşamaya zorlayamaz. Ve böylesi koşullarda, geniş yığınların bu ruh halleriyle, onların arzu ve beklentileriyle, istekleriyle uyumlu çağrılar kesinlikle etkili olur. Hatta çoğu zaman, kendiliğinden kopup gelir kaynağı belirsiz çağrılar. Bazen yürekten kopan bir çığlıkla, bazen bedenini tutuşturan bir yoksulla...
Tüm bir sınıflar savaşımı tarihinin şaşmaz kuralıdır bu. Her egemen sınıf, gücü elinde bulundurmanın boş “özgüvenine” kapılır bir dönem. Nesnel yaşamın kendisinin harekete geçmeye zorladığı geniş yığınları baskı ve zor ile, türlü çeşit vahşet ile boyunduruk altında tutmaya devam edebileceğini sanır.
Klasik bir “zaptiye beyinlilik” dönemidir bu. Polis kafasıyla düşünür, zindancı kafasıyla zapturapt altına almaya kalkar. Her yerde kışkırtıcılar, teröristler, sabotörler, provokatörler aramaya koyulur. Ah bir bulursa o kendini bilmez kışkırtıcıları, ah bir eline geçirirse onları...
Artık her taşın ardında bir kışkırtıcı, her sıradan istemin gerisinde bir “büyük resim” vardır. Tıpkı bugün havuzun lağım kanallarından eksik olmayan zevat gibi, her sıradan olay için “zamanlaması manidar” tespitleri yapılır. Korku korkunun üstüne biner. Vahşet vahşeti kovalar. Ürktükçe koşar, koştukça daha çok ürker. Sonu başı birbirine karışmış bir “zincirleme reaksiyon” alır başını gider.
Adım adım, hatta koşar adım dengesini yitirir egemen sınıf. Görünürdeki egemenliğini çoktan yitirmiştir aslında. Ne o farkındadır bu egemenlik yitiminin, ne de olguyu göründüğü haliyle görüp o sınırlar içinde kavrayanlar..
Bir “korku iklimi” yayılır gider. Vurmak, kırmak, yakıp yıkmak... Hayır. Asıl “korku”dur gerekli olan. Kırmakla bitmez, vurmakla tükenmez milyonlar. Öyleyse... Korkutmak, korkuyla sindirmek, “çıktıkları deliklere geri tıkmak” gerek!
“Düşmanlarla çevrili bir evrende” paranoid bir kaos... Tedavisi yok!
Sihirli bir kelimedir “korku”. Tılsımlı bir fısıltı... Gölgesi aslından ürkünç... Ama en çok, onu etkin bir araç olarak kullanmak isteyenin kendisini etkiler. Çünkü daha en başta, kendisi korktuğu için hasmını korkutmaya girişmişti. Şimdi korkuya bulaştıkça korkudan korkar olur. Hasmı korku duvarlarını aştıkça cam kırığı gibi batar korkuların içine.
Tehdit, baskı, işkence... Zaptiyeler, mahkemeler, zindanlar harıl harıl çalışır. Her şey korkuyu egemen kılmak için!
Her alaca karanlık vakti evler basılır. Sıra sıra insanlar çekilir tezgahlara. Soruşturmalar soruşturmaları, kovuşturmalar kovuşturmaları kovalar. Zindanlar dolup taşar. 70’ini, 80’ini geçmiş ihtiyarlar, kucağında bebeğiyle kadınlar, çocuklar...
Ama kar etmez hiçbiri. Ne “kışkırtıcılar” biter, ne eylemciler. Dedik ya, çünkü yaşamın kendisi üretmektedir isyancı nesilleri.
Dehşetli bir korku içinde tüm dümeni, kıyıcılıkta ve gaddarlıkta sınır tanımayan bir avuç cahil güruhun ellerine verdi burjuvazi. Tek merkezden yönetilen bir enerjik diktatörlük kuruldu. “Siyasi yapının merkezileşmesi, sermayenin birkaç tekelde merkezileşmesinin kaçınılmaz sonucudur. Bu, aynı zamanda, sınıf savaşının gelişmesinin burjuva cephedeki ifadesidir.”
Bugün tam bu noktadayız işte. Eksiği çok fazlası yok resim, tastamam budur.
Ama kar etmiyor. Etmeyecek de. İsyan, “bir avuç kışkırtıcının işi” değil çünkü. Tüm dünyada kapitalist ilişkilerin güncel ve süreğen krizinin “işi”! Ve hiçbir güç, kapitalizmin bu “kışkırtıcı faaliyetini” engelleyemez, kapitalist sistem tarafından her gün yeniden ve yeniden harekete geçmeye zorlanan yığınları korku ile sindiremez. En geniş emekçi yığınlar arasında “toplumsal sistemde köklü değişiklik” düşüncesi kök salıyor.
Toplumsal evrime karşı uygulanan “zor”un tüm etkisini yitirdiği dönem, korku silahının kendi karşıtına döndüğü dönemdir aynı zamanda. Korku araçlarını ellerinde tutanlar, on milyonlarca yoksulun gazabından dehşetli bir korkuya kapılıyorlar. Cinnetin toplumsal bir davranış haline geldiği, intiharların alabildiğine yaygınlaştığı, ölümün sıradanlaştığı bir ortamda... tek sözle, cehennemin artık olağan hayatlar haline geldiği bir toplumda, milyonları ürkütecek, sindirecek bir araç kalmamıştır artık.
Evet, korku saf değiştirdi çoktan. Artık “general korku” burjuva saflarda dolu dizgin sürüyor atını.
Korkunun somut halini görmek isteyen, dinci faşizmin sahne önündeki aktörlerinin korkudan fal taşı gibi açılmış gözlerine, duvar kireci rengindeki yüzlerine baksın. Korkunun cisimleşmiş halidir şimdi onlar.